Karamsar *

Konu: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 1:07 pm

Stesha elinde ki puronun ucunu ısırdı, ısırdığı parçayı ise zemine tükürdükten sonra puroyu dolgun dudakları arasında biraz çevirip yaktı. Önüne giden başını çevirip karşıda ki cadılara çevirip yavaşça gülümsedi. Tüm hareketleri aydaki yerçekimi koşullarında canlandırılan bir baleyi düşündürüyordu.

İkinci genç kalabalığı süzerken yüzündeki kayıtsız gülümseme yerini buz gibi bakışlara bırakmıştı.Bu gergin yüz ifadesi kötüye alametti. Çok sıklıkla olmazdı bu gerginliği. Olduğu zaman da mutlaka kötü bir olayla sonuçlanırdı.

Derin bir soluk çekip içinde tuttu. Gözleri karşıdaki bahçeyi görmeyecek şekilde buğulanmıştı. Uzun süre geçti, soluğunu tutmayı sürdürdü. Sonunda sarsıldı, ciğerlerinde ki havayı yavaş yavaş dışarıya bıraktı. Her an sancısını kontrol etmeye çalışıyordu. Derken kriz geçti, peşpeşe iki soluk aldı. Gözlerini kırpıştırdı ve bir şarkı mırıldanmaya başladı. Canı sıkılıyordu. Belki de bu kasvetli hava buna etkendi. Bir yerlere gidip, kafasını dağıtmalıydı.

Uzun bir adım attıktan sonra karşısına çıkan ilk yere damladı. Adı '' Pius Morten Café '' idi. İlk defa görüyordu burayı. Dış cephesine bakılırsa güzel bir mekan gibi görünüyordu. Fakat pek dolu olmamasına şaşırmıştı. Ortalarda bir masa seçti kendisine. Fazla beklemeden garsonu yanına çağırıp bir ateş viskisi istedi ve direk sandalyeye yığıldı. Çantasını yanda boş duran sandalyeye koydu. Ellerini çenesine dayayarak yağmurun bıraktığı küçük damlaları izliyordu. Kısa bir süre sonra garson viskisini getirmişti. Önce küçük bir yudum ve ardından da koca bir yudum. İçini yakmayı başarabilmişti. Daha büyük bir acı istiyordu bedenini saracak, ona he rşeyi unutturacak.. Böyle bir şey mümkün müydü ?

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 1:29 pm

Sessiz ve karanlık bir sokak.Önünde uzanan yol bozuk, yapılan çalışmalardan yaralanmıştı.Kaldırımlara doğru su birinkitileri oluşuyordu.Kaldırımlarda insanlardan eser yoktu.Yolun Solunda duruyordu Max.Küçük bir su birikintisinin içinde.İki yanda evler vardı.Kimisinin içinden coşkulu bir ses geliyordu.Kimisinde kavga vardı.Sol yanındaki eve kulak kesilince, aile mahrumiyetini nasıl da hiçe saydığını anladı.Güldü.Sokakta hiç ses çıkarmadan yürümeye başladı.Hafif esen rüzgar tenini okşuyordu.Bu hoşuna gidiyordu.İnsan sesinden başka bir ses aradı.Duyamadı.Burnuna evlerde pişirilen yemeklerin, çöpe atılmış taze bir tavuk yemeğinin kalıntılarının, Onu karıştıran kedinin, ve sokağın en sonunda oturmuş içkisini içen bir sarhoşun pis kokusunu duyabiliyordu.O anda, açlığını hissetti.Hiç güzel bir yemek olmayacaktı ama...

Saniye geçmeden adamın yanındaydı.Düşünmeden eliyle boğazını kavradı ve baş parmağının uzun tırnağını aort damarının bulunduğu yere bastırdı.Adamın boğazından fırlayan kan en mükemmel ziyafetten bile daha mükemmeldi.Yüzünün kanla yıkanmasına izin verdi sonra açlıktan sivrilmiş dişlerini damarın üzerine iyice bastırdı.Adamın deli gibi atan kalp atışlarını hissedebiliyordu.Kalbinin artık vücuduna yetmeyen kanı nasıl da pompaladığını duyabiliyordu.Adam çığlık atamayacak kadar sarhoştu.Bir damla bile ziyan etmeden avının tüm kanını içti Max.Üstünden kalktı ve onu boş ve kullanılmayan bir arazinin yumuşak toprağının altına hapsetti.Yakınlardaki bir derede yüzünü yıkadı.Kendini daha iyi hissediyordu.Artık aç değildi.Az önce avlandığı sokağa yeniden çıktı.Sokak boyunca yürüdü ve daha büyük bir sokağa çıkarken insan kokuları çoğaldı.Karşıda muhtemelen yeni açılmış bir barın içinden tanıdığı ve unutamadığı bir koku geliyordu.Delici bakışlarını camdan içeri odakladı ve Stesha'nın orada olduğunu gördü.Vampir olduğunu bilen tek insan ve vampir olmadan önceki tek aşkıydı Stesha.Mükemmel bir hızla -bir vampir için çok yavaş- restorana girdi.Gözleri Stesha'yı buldu ve direkt olarak masasına yöneldi.

"Vay. Kokunu nerde olsam unutmam." ,dedi.Gözlerinin içi gülüyordu.Bir vampir için az rastlanan bir durumdu. "Parfümünü değiştirsen bile.Bu bizim gibilere özgü birşey."

Kendini Sandalyesine bıraktı.Gözleri turuncuya yakın bir renkti.Stesha'nın gözleri üzerinde kenetlenmişti.Göz kırpmıyor, sadece alışkanlık olduğu için nefes alıyordu.

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 1:41 pm

Bir o yana bir yana dönüp duruyordu. Mekan boştu ve canı da çok sıkılmıştı. Birilerine ihtiyaç duyuyordu. Konuşmalı ve dertlerini anlatmalıydı ona. Kim olursa olsun önemli değildi. Selamlığı olan biri dahi gelse tüm dertlerini açabilirdi ona. Çantasını toparlamaya başlayacaktı birazdan. Kadehinde kalan son yudumu da bitirmişti. Başını elleri arasına aldı ve yüzünü şömineye doğru çevirdi. O sırada kafe de bir uğultu başladı. Herkes kapıya doğru bakıyor, korkudan bacakları titriyordu. Stesha herkesin baktığı yere yöneltti başını. Korkulması doğaldı. Çünkü gelen Max idi. Uzun zamandır görmüyordu onu. Yanına gelinceye kadar gözlerini ondan ayırmadı.

''Vay. Kokunu nerde olsam unutmam. Parfümünü değiştirsen bile. Bu bizim gibilere özgü birşey."

Dedi. Stesha bu lafın üzerine az da olsa kikirdedi. Çünkü Max'ı çok iyi tanıyordu. Kimsenin bilmediği özelliklerini bir tek Stesha biliyordu. Yeni bir avdan geldiği belliydi. Ağız kenarında küçük bir kan kitlesi duruyordu hala. Çantasından mendilini çıkardı. Elini Max'ın dudaklarına doğru yavaşça götürüp, kanı temizledi. Ardından kan dolu mendilini küllüğe bıraktı.

'' Hım. Yeni bir av hee.. Bu sefer kimin canını yaktın bakalım ? ''

Dedi ve gülümsemesini yarıda kesip onları süzen garsonu yanına çağırdı. Boş olan viski bardağını almasını ve yerine iki viski getirmesini söyledi. Gelen viskiyi Max'ın kadehine boşalttıktan sonra, eski günlerde ki gibi o derin gözlere bakmaya başladı.

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 1:56 pm

Buz gibi oldu.Kendini seviyordu.Ama Stesha'nın yanında insan olmak istiyordu.Onun her vampir olduğunu hatırlatışında demir gibi sert kalbi, kanyerine zehir pompalayan kalbi acıyordu.Ama sakladı duygularını.Sadece gözlerine baktı.

"Gereksiz biri. Eminim gittiği yerde onu oraya yolladığım için bana dua ediyordur."

Viskisi bir doluydu, bir boş.İçerken kimse görememişti onu.Belki de içmemişti.En çok bu özelliğini seviyordu.Kusursuz hız...

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 2:04 pm

Eskiden olduğu gibi o gözlerde boğulmak isterdi yeniden. Ama artık buna engel vardı. İki aylık evliydi. Will'i seviyordu hem de çok. Ama Max'ı her gördüğünde içinde birşeyler uyanıyor, onu arzuluyordu. Bu duyguya her hakim olmak istediğinde ise yüz hatları geriliyordu. Acaba Max, Stesha ile evvel de birşey yaşamamış olsaydı onu öldürmek için bekler miydi ? Hayır. Ee o halde hala onun yanında bulunması tehlikeli değil miydi ? Normal de kalkıp gitmesi gerekirken neden hala buradaydı ? Bilmiyordu. Bilse bile açığa vurmak istemiyordu.

''Gereksiz biri. Eminim gittiği yerde onu oraya yolladığım için bana dua ediyordur."

Stesha uzunca bir nefes aldıktan sonra pencereden dışarı seyre koydu. Hava oldukça kararmıştı. Olmayan siluetler görüyor, başı dönüyordu. Çok fazla mı içmişti gene ? Yine kendisine hakim olamamıştı. Bu kaçıncı kadehti ? Üç - dört ya da daha fazlası. Emin olamıyordu. Stesha başını pencerenin kenarına yasladı ve yarım yamalak konuşmaya başladı.

'' Beni de kurbanların arasına almak ister misin Max ? ''

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 2:18 pm

İyi görünmüyordu Stesha.Gözleri boş boş bakıyor, görmek istemediği şeyleri görüyormuş gibiydi.Başını pencere pervazına dayamıştı.Bu sefer yavaştı.Dikkat çekmek istemiyordu.Tıpkı bir toz bulutu gibi sandalyesini Stesha'ya yaklaştırdı ve eldivenli elini saçlarında gezdirdi.Mümkün olduğunda burnundan nefes almamaya çalışıyordu.Kendine zarar verir, ama ona zarar vermezdi.Düşüncesi bile insanı çılgına çevirmeye yetiyordu.Stesha'sız bir dünya hayal edemiyordu.Ama eninde sonunda gelecekti o gün.Max hep aynı yaşta kalırken, Stesha gün be gün çökecek ve buruşacaktı.Bir an ona ruhuna karşılık ölümsüzlüğü vermeyi düşündü.Ama adil bi değiş tokuş olmayacaktı.Bunun Stesha'ya yararı değil zararı olacaktı.Öte yandan da onsuz bir hayat ayak seslerini belli ede ede yaklaşıyordu.

" Beni de kurbanların arasına almak ister misin Max? "

Düşüncesizce söylenen söz.İnsan olsaydım ağlardım diye düşündü Max.Bununla beraber insan olmakla beraber neleri kazanacağını düşündü.Stesha'ya dokunabilecekti.Belki de onun bu tramvasına yardımı dokunabilecekti.Ama ikisinin kalpleri arasında sisten bir duvar vardı.Ve çok kalındı.Bu zamana kadar onun her istediğini yapmış olan Max, bu isteği reddedecekti.Tam bir Saçmalıktı.O Stesha'nın mutluluğunu bu kadar çok isterken nasıl da kendi ölümünü düşünebilirdi.Özellikle kendisinden.Zaten olduğu şey yüzünden pişmanlık duyan birinden.Max'ten.

" Çok isterdim ama dişimin kovuğunu bile doldurmazsın. "

Alaya aldı.Nasıl çocukca bir kaçış yolu olduğunu biliyordu.Ciddiyete dönüşün en adil yol olduğunu düşündü.Adildi çünkü gerçekler Max'i rahatsız ediyordu.Bir romanda, hikayede ya da efsanede vampir olmak ne kadar kolaydı.

" En kolay kaçış yolunu seçmektense, neden işin üstesinden gelmiyorsun Stesha.Ben yanındayım...'O' yanında"

Evlendiği adamı kastetmişti.Katlanmak zorunda kaldığı 'o'nların en büyük ve zorlusu Stesha'nın kocasıydı.Kendi içinde olduğu imkansızlığa şaşırdı.

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 2:31 pm

Duygularına hakim olamıyordu. Bir şey içten içe onu yıkmaya çalışıyordu sanki. Geçmişi gözü önündeydi. Hem de en acımasızca şekilde. Acı çektirmek için vardı Max. Oysa bir zamanlar ne de mutluydu onunlayken. Her anı doya doya yaşıyordu onunla. Şimdi neydi değişen ? Ona karşı olan sevgisi değişmemişti ki.. Bunları ona söylememeliydi. İçinde saklamalıydı. Her iki taraf içinde en iyisi buydu.

" En kolay kaçış yolunu seçmektense, neden işin üstesinden gelmiyorsun Stesha.Ben yanındayım...'O' yanında"

Stesha bu sözün üzerine ona biraz daha yaklaştı, yüz hizasında durdu. Kokusunu içine çekti. Belki de bu kadar yakınlaşması kendisi için tehlikeliydi. Ama buna aldırmıyordu. Yıllardır hasret kaldığı o kokuyu çok özlemişti. '' Keşke o zamanları tekrar yaşayabilsek.. '' diyordu kendi kendisine. Ama imkansızdı bu, imkansız.

''Evet Max. O yanımda ama sen yoksun ! ''

Dedi. Bunu neden söylediğini bilmiyordu. Ama ağzından dökülüvermişti işte. Şimdi midesi daha da bulanmaya başlamıştı .. İçkiden miydi yoksa yeni bir can mı büyüyordu içinde ? Olabilir miydi ki bu ? Ah, hayır. Olmamalıydı daha erkendi. Evleneli henüz iki ay olmuşt. Ama ya ondan önce ki beraberlikler ?

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 2:56 pm

Yüzü yaklaşıyordu.Hayran olduğu yüz kendisine doğru yaklaşıyordu.Teninin kokusu burun deliklerinden içeri girer girmez dudağının arkasındaki dişleri sivrilmeye başlamıştı.Yoo Stesha geri çekil...Aklını değil kalbini dinleyecekti.Onun bu kadar yakınında olması...Sonsuzluğu böyle yaşamak isterdi.İnsan olmak istedi birkez daha...O kısıtlı süre içinde yaşayabildiği kadar Stesha ile birlikte yaşardı.İstediği kadar dokunur, ondan uzak durmak için kendini zorlamazdı.Kokusunu her aldığında nefesini tutmak zorunda kalmazdı.Bunun ne kadar tehlikeli olduğunu biliyordu.Ona teniyle dokunmak belki de yapabileceği en son şey olurdu.Kendini o kadar güçlü görmüyordu daha.

" Keşke o zamanları tekrar yaşayabilsek "

Hatıraların gözünün önüne gelmesine izin verdi.Beynin en ücra köşelerinde saklanan anılar ilk defa tiyatro sahnesi görmüş oyuncular gibi hemen başlamışlardı canını yakmaya.İnsanken yaşadıkları onca şey sahnelendi gözlerinin önünde.

"Keşke" ,diye bir inilti koyuverdi.

" Evet Max. O yanımda ama sen yoksun ! "

Bir sözün bu kadar eritici olacağını sanmıyordu.En şiddetli ateşten, lavdan daha eriticiydi bu sözler.Taş derisini, Demir kalbini, kurşun gözlerini bile eriten cinsten.Bunun ezikliğini yaşıyordu zaten.Onsuz olmanın ne anlama geldiğini görmüyordu, yaşıyordu.Anlatmak isterdi.Kelimelere dökmek isterdi yaşadıklarını.Ama bu konuda beceriksizdi.Elinden gelen sadece içinde sevip, ona zarar gelmemesi için her tehlikeyi ve engeli yolundan kaldırmaktı.Evet...Bunu yapmakta üstüne yoktu ama...Yeterli değildi.Stesha mutsuzdu.Onu mutsuz görmek sözlerden daha eriticiydi...Hatta yok ediciydi...Evet...

Ellerini kaldırıp Stesha'nın yüzünü eldivenli iki elinin arasına aldı.Gözlerinin rengi doğal rengiydi şimdi.Koyu kahverengi.

"Burdayım ben. Herşey dokunmak değil. Ne kadar acı çeksemde senin yanındayken umursamıyorum bunları."

Saçmalıyordu.

"Bak..Daha iyi olacak herşey.Sen mutlu olmana bak.Ben yaşarken...-" bu deyim ona çok komik gelmişti. "-...kimse sana bişi yapamaz."

İçinden ekledi.Söylemeye cesareti yoktu.

Ben bile birşey yapamam...Stesha...Güneş'im...

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 3:16 pm

İstediği şey belliydi aslında. Tekrardan Max ile olmak, güne onunla uyanmak istiyordu. Ama bunun imkansızlığını da bir o kadar biliyordu. Kendisini hiç bu kadar yalnız ve çaresiz hissetmemişti. İstediğine bir türlü ulaşamıyor, onun dibine kadar sokulamıyordu. Bu o kadar kötü birşeydi ki.. Sevdiğinin yanında olamamak. Başkasıyla kendini kandırmak.. Belki de Max'ı hiç görmese daha iyi olacaktı. O ölümsüzdü, Stesha ise bir gün ölecekti. Yanında olarak ona daha çok acı veriyordu. Yanına kadar sokulduğunda Max'ın nefesını tutuyor olması, ciğerlerine hava gitmemesi.. Of Merlin ! Neden her şey bu kadar zor olmalı ki ? Niye herşeyi zorlaştırıyorsun ki !?

"Bak..Daha iyi olacak herşey.Sen mutlu olmana bak.Ben yaşarken...-" bu deyim ona çok komik gelmişti. "-...kimse sana bişi yapamaz."

Bunu istemiyordu ki Stesh. Bir yolu olmalıydı bunun. Onsuz olmayı istemiyordu. Zaten onsuz kaldığında ne olduğu biliniyordu. Harap ve bitap düşmüş Stesha ..Ellerini Max'ın elleri ile kavuşturdu. Gözlerini gözlerine kenetledi ve;

'' Max.. Ben. Ben seni hala seviyorum ! ''

Dedi. Belki de bu tüm dengeleri alt üst edecekti. Ama söylemişti bir kere. Sarhoşken düşüncelere engel olunamıyordu ki. Yerinden doğruldu. Max'ın başını ki eliyle kavradı ve dudaklarına doğru eğildi. Belki bu ona acı verecekti. Belki de Stesha'nın sonu olacaktı. Ama daha fazla dayanamayacaktı. Eğer bu aşkın büyüsü Max'ın öpücüğü ile son bulacaksa buna razıydı. Yavaşça eğildi o kan kırmızı dudaklara ve daha fazla dayanamadan öpmeye başladı. Doyumsuzca ..

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 3:32 pm

" Max.. Ben. Ben seni hala seviyorum. "

Suratının aldığı şekil acı verecek kadar komikti.şaşkındı.Stesha'nın ellerini tuttuğunu fark etmemişti. Ya da etmişti. Bunlar önemli değildi.Stesha yaklaşıyordu giderek.Bunun sonucunu biliyordu.Dokunacaktı.Sonucunun ne olduğunu bilmeden dokunacaktı.Bu kadar çok mu seviyordu? Onu öldürme ihtimali bu kadar kuvvetliyken...Başının onun dudaklarına doğru çekildiğini hissetti.Olabilecek şeyleri önlemek için gözlerini kapadı ve nefes alışını durdurdu.Bunu bir yandan istiyor, bir yandan istemiyordu.Sonunda oldu.Stesha'nın pürüzsüz ve lezzetli dudakları onun alt dudakları üzerinde geziniyordu.Dişleri sertleşmiş, yakındaki lezzetin farkına varmıştı.Sonu yok gibiydi ama olmalıydı.Ellerini yukarı kaldırdı ve Stesha'nın omuzlarından tuttu.Yavaşca onu kendinden uzaklaştırdı.İçindeki canavar o güzel gırtlağı bir an önce parçalamak istiyordu.Engel olan bir şey vardı...Belki kendi engel oluyordu.Stesha'nın omuzlarını ovuşturduğunu görünce çok sıktığını anladı.Özür dilercesine baktı.

" Üzgünüm. "

Öğreniyordu yavaş yavaş. Kendini kontrol etmesini öğreniyordu. Tabağa uzanan eli tokatlayan bir anne gibi, Max, içindeki vampire engel oluyordu.İçini bir huzur dalgası kapladı.Yüzüne çarpık bir gülümseme yerleşti.Şimdi turkuaza dönmüş gözlerini Stesha'ya çevirdi.

" Bunu daha kolay hale getireceğim, Güneş'im." ,dedi.Kendini cezalandırmak ve terbiye etmek konusunda üstüne yoktu.Stesha için...Hiç sorun olmayacaktı.Yapmak zorundaydı çünkü Seviyordu.

Konu: Geri: Karamsar * C.tesi Mayıs 02, 2009 3:48 pm

İstediği öpüşlerinin yarıda kesilmesi değildi. Ama daha fazla ilerlemelerine izin vermemişti Max. Neden izin vermediği belliydi aslında. Daha fazla kendisine hakim olamazdı. Bu kadarı bile onun için fazlaydı. Yeniden o dudakları öpebilmekse paha biçilemez bir duyguydu. O dudaklar her zamanki gibi ruhunu okşamıştı Stesha'nın. Ellerini bir süre pürüzsüz yüzünde gezdirdi. Özlemişti hem de çok. Tek istediği; Bir gece onunla uyuyabilmekti. Sonucu ne olursa olsun. Sabaha çıksın ya da çıkmasın önemli değildi. Sadece bir saatliğine olsa bile onu istiyordu..

''Bunu daha kolay hale getireceğim, Güneş'im."

Herşey iyi hoştu da Stesha, evliydi. Eve gidince Will'in yüzüne nasıl bakacaktı ? Şimdiden pişmanlık vardı içinde. Hüzün bulutları kaplamıştı tüm yüreğini. Hiçbir şey olmamış gibi devam mı edecekti Will ile ? Onu sevmiyor muydu yoksa ? Hayır seviyordu belki de hoşlanıyordu. Ama bu duyduğu his kesinlikle aşk değildi. Aşk denen o yüce kavram Stesha ve Max için geçerliydi. Aşkın tanımı yüzyıllardır aynıdır. Hani derler ya ; '' Aşkta, her türlü acıya göğüs gereceksin '' diye.. Bu da o anlardan birisiydi işte. Her ne kadar zor olsa da Max'ın iyileşmesini bekleyecekti. Ne kadar uzun sürerse sürsün bekleyecekti onu...

İçinde boğuştuğu bu soruların ardında yanında beslenen bir acı daha vardı. Mide ağrısı, bulantısı şiddetini git gide artırıyordu.. Ellerini Max'ın üzerinden çekip sandalyeye oturdu. Elini alnına dayadı. Ateşi falan yoktu ama inanılmaz bir acı vardı. Eliyle alnını ovalamaya koyuldu. Gözleri yerinden fırlayacak kadar alevlenmişti. Başını kaldırdı ve az önce bıraktığı eli yeniden kavradı. Ses tonu sessizce konuşmasına neden olsa da konuşmaya çalıştı.

'' Max. Bana birşeyler oluyor. Kötüyüm ''

Konu: Geri: Karamsar * Paz Mayıs 03, 2009 1:29 pm

Hüzün. Yaşadığı şeyin tam adı. Kısa olsa da buydu ismi. Stesha'nın yüzünü değiştiren duygunun ismi de buydu.Bir de... Umutsuzluk okunuyordu. Stesha'nın nefesinden, o güzel nefesinden gelen umutsuzluk Max'ın da benliğini ve ruhunu kapladı. Stesha evliydi. Eşini seviyordu.

Hayır sevmiyordu.

Seviyordu! Bunu ona yapmaya hakkım yoktu. Haksızlık olurdu. O adam suçsuzdu. O da Max gibi Stesha için ölürdü. Buna adı gibi emindi Max. Ama Max Emindi. İçindeki canavar değil.

Suçlu o. Stesha mutsuz. Suçlu insanlar yok edilmeli. Kanları vampirler için yaratıldı.Yok et onu. Hala oksijen israfı yapıyor.

Stesha'nın eli yüzünden yavaş yavaş kaydı. İçindeki canavarı tokatlayan bir hareketti bu. Max o anda farketti. Stesha'nın yumuşak hareketleri içindeki canavarın kırbaçlanmış ve terbiye edilmiş bir köpek gibi sinmesini sağlıyordu.Ama bir o kadar kızdırıyordu.Bu sonraki meseleydi.Stesha hastaydı acı çekiyordu. Kendini terbiye etme çabalarından kurtulup Stesha'nın sorunlarına konsantre oldu.Alnı terliydi.En ufak bir su zerresine kadar görebiliyordu gözleriyle.Elinin yeniden tutulduğunu hissetti.Bu eli nerde olsa tanırdı.

" Max. Bana birşeyler oluyor. Kötüyüm."

Bunu halledebilirdi.Yetenekleri insan hastalıklarının tedavisi konusunda onu ustalaşmıştı.Tek yapması gereken çıplak tene dokunurken yaşadığı sıkıntıyı yenmek olacaktı.Stesha içinse yapamayacağı hiçbir şey yoktu.Stehsa'nın yüzünü elleri arasına aldı.Ona bu denli yaklaşmanın güvenli olup olmadığını bilmiyordu.Ama kendini ona zarar veremeyecek kadar korkak hissediyordu.Üstelik susuz değildi.Terini sildi ve alnından öptü Stesha'yı.

" Seni iyileştireceğim. Bana güven. "

Elini yüzünün her bir santiminde gezdirdi.Vücudunun sıcaklığı yerini normal vücut ısısına bırakmıştı.Kan basıncı normale dönüyordu.Bir an kalbinin ne kadar ritmik attığını ve kanın ne kadar sıvı olacağını düşündü.Kendinden iğrendi.

" İçki içme tatlım. Yeter bu kadar. Seni eve götüreyim."

Konu: Geri: Karamsar * Paz Mayıs 03, 2009 3:17 pm

Her yudum alışında başka bir benlik doluyordu içine. Yaptığının hatasına yeni yeni varıyordu. William'a bu durumu nasıl açıklayacaktı bilemiyordu. Max'ı da bırakıp gitmek istemiyordu. Daha önce Will Stesha'yı kızlarla gördüğünde zar zor unutabilmiş, affedebilmişti. Stesha da bir daha öyle bir ilişkiye girmemişti neyse ki. Ama bu durum çok farklıydı. Bunu duysa kesinlikle affetmezdi. Aralarında ki herşey son bulurdu. Ne yapacağını bilemiyordu. Kafası fena halde karışmıştı. Midesi de ona keza ağrısını şiddetlenmişti. Artık bulunduğu yerde küçük iniltiler bırakıyordu. Bu da çevredekilerin anlamsız bakışlarına mahrum kalmasını sağlıyordu.

" Seni iyileştireceğim. Bana güven. "

Stesha, Max'tan o kadar emindi ki. Bir vampirin ona karşı tutumunun nasıl olacağını elbette bilemezdi. Ama Max farklıydı onun için çok farklı. Onun yanında kendisini daima çok güvenli hissederdi. Max'ın eli Stesha'nın hassas teninde geziniyordu. Onun o sıcaklığını tekrardan teninde hissetmek inanılmaz bir duyguydu. Ağrısının tamamen son bulduğunu hissedince, elini yeni bir içki kadehine doğru uzattı.

" İçki içme tatlım. Yeter bu kadar. Seni eve götüreyim.''

Buna hayır diyebilmeyi çok isterdi. Ama başka seçenekleri yoktu. Ne diyecekti ki hem ? Beni de yanında götür falan mı ? Tabi ki olmayacaktı böyle bir şey. Her güzel şeyin bir sonu olduğunu unutmamalı, herşeyi tadında bırakmalıydı. İsteksizce kafasını 'evet' anlamında salladı ve az önce ki minnettarlığını Max'ın ellerine bıraktığı küçük buselerle anlatmaya çalıştı.

Konu: Geri: Karamsar * Paz Mayıs 03, 2009 5:55 pm

Stesha'nın kalkmasına yardım etti Max.Ona yakın olabiliyordu sıkıntı çekmiyordu.Aşk canavarı yenmişti.Stesha'nın ağırlığının büyük bir bölümünü kendisi taşıyarak Stesha'yı bardan çıkardı.Sokağa çıktıklarında onu sırtına aldı.Biraz sonra Stesha'nın evindeydiler.Cisimlenmeyi bir türlü beceremezdi.Bu yüzden Koşmuşlardı ama Stesha'nın bunu hissettiğinden emin değildi.Onu kapısından içeri bıraktı ve alnından öptü.

" Hayatını yaşa. Hep yanındayım ben."