Yemek Masası

Amy karşısında Anne'in gelebiliceğini zerre kadar tahmin edemiyordu.Ama olan olmuştu masadan kalkıp gitmek sadece çocukluktu böyle birşeyde yapmayacaktı tabikide.Kendini birşey zannedercesine masaya oturdu.Amy Kraliçê'nin gelmesini bekliyordu ama gelmemişti..Anne'e bakıyordu ona söylemek istediği okadar çok şey vardıki..Hah oda sahip çıksaydı sevgilisine diye aklından geçiriyordu..Pis bir bakış fırlattı ardından Anne ona

-Neye bakıyorsun sen öyle? Hayatında hiç düzgün giyinen birini görmedin mi?

Hahah bu onu çok güldürmüştü.Daha ne kadar saçmalayabilirdiki ? Hayatında hiç bu duruma düşmemişti Amy.Anne ona nefretle bakıyordu.Çok mu önemliydi tabikide Hayır ! Kendisinin sadece kompleksiydi bu..

-Sanane ! Nereye bakacağıma sen mi karar vereceksin kızım !

Bu sözlerden sonra Anne iyice sinirlenmişe benziyordu ki elindeki çatalı hızlı ve sert bir şekilde tabağa bırakmıştı..

Amy gülmeye başladı.Kimsenin karşısında ezilmeye niyeti yoktu.Bu laflar sadece sinek vızıldaması gibi gelmişti ona..

Bana kızım diye hitap etmen biraz komik kaçmadı mı sence de? Yada kaba? Ama neyse boşver. Sende bir yerde haklı sayılırsın. Aramızda 6 yaş var. Neredeyse annem olucak yaştasın. Seve seve bana kızım diyebilirsin, gerçekten. ''

Bu sözler sadece birinci sınıf bir çocuğun söyleyebileceği en son sözdü.Amy gülmeye başladı..Saraydaki herkes ona gülüyordu ama umursamıyordu onun kadar seviyesiz olmak istemiyordu çünkü.Kimseye kızmadı veya sinirlenmedi sadece içine sakladı ne utanmıştı nede kırılmıştı aksine bunlara daha da çok gülmeye ve konuşmaya başladı..

-Ahh canım benim ne kadar zavallı olduğunu tanrı bilir.Emin ol senin gibi bir çocuğum olsa onu değil evlatlıktan reddetmek öldürüdüm..Senin gibi seviyesiz insanlara karşı yenilgiye asla düşmem ben bu esprilerinde komik değil sanma komiksin ha ha ha. Sana kızım lafını söylerken içimdeki sevgiyi ve ya annelik duygusunu değil nefretimi döktüm ortaya ama yanlış anlamışsın çok istersen diyebilirm ama kızım olmak için fazla küstah ve kabasın..

Bu laftan sonra saraydaki herkes susmuştu.Bir iki dakika ölüm sessizliği gibi sarayda kimse konuşmadı ama tabi Anne durmadığı için bu sessizliği bozdu ve o cırtlak sesiyle konuşmaya devam etti

-Ve bu arada, az önce düşünemedim, bana kızım deyişin anne olamama durumundan da kaynaklanıyor olabilir. Bunu anlayışla karşılarım. Ne de olsa çocuk sahibi olmak hiç de zor değil. Sen neden yapamadıysan. ''

Ben senin gibi olmadığım için olabilirmi acaba ? diyecekti ama bu konuşmanın sonu kötü olur diye düşündü..Ona laf sokmak için içi içini yiyordu kendisini ne sanıyordu bu iyiki Boleyn ailesine ait bir kızdı.Bu durumdan zevk alıp hava atan insanlardan nefret ederdi Amy..

-Ha ha ha.Sen komiksin gerçekten sarayın şaklabanı falanmısın yoksa ? Benim çocuk sahibi olmamın veya olmamamın konusuda seni hiç mi hiç ilgilendirmiyor küçük hanım..!!İstersem olabilirm şu anda öyle bir niyetimde yok..

Derin bir nefes aldı ve az önce ona gülen saray halkına döndü bakışlarını kısarak onlara baktı ve tekrar önüne döndü..

'' Şaklaban ? Evet olabilir, eğer insanları senin rezilliklerinle güldüreceksem şaklaban olmaya razıyım. Ayrıca sarayın ortasında sana kadın anatomisini anlatmayacağım, iktidarsızsan iktidarsızsındır. ''

-Sana laf yetiştirmeyeceğim canım nasıl istersen öyle yap benim umrumda değilsin ..Senden daha çok şey bildiğimide sakın unutma..Kendini birşey sanan insanlardan nefret etmişimdir sendende nefret ettiğimi söylememe gerek yok sanırım..Rezillik olarakta kendi yaptığın aptalca şeyleri unutma sakın Anne !

Dedi.Gayet sakindi.Çok sıkılmıştı bu konulardan ama abartan oydu..Kendini birşey sanan küçük şapşal bir çocuktu sadece..Ayrıca eğer insanlar tarafından rezil olmak umrunda bile değildi..

Amy bu olaya şaşırmıştı.Neden bi anda böyle davranmıştı ki ?Aklına kötü fikirler getiremiyordu..Bu sefer gerçekten getiremiyordu.

' 'Sevgili dostlarım, bu kadar yeter sanırım. Kişisel olarak bayan Amy'den nefret ediyor olabilirim, çoğunuz da olabilirsiniz ama şu dünyada saygı duymamız gereken tek şey kaldıysa o da sevgidir. Eğer seviyorsa, bırakın ne yaparsa yapsın. Kimsenin ona bulaşmasını istemiyorum

Bu söze gerçekten şaşırmıştı.Aradaki konuşma tarzını bozmadan devam etti..

-Bu hareketin gerçekten beni şaşırtmadı değil.Ama teşekkür ederim bu nezaketin için umarım aramızdaki bu soğuk kanlılıkta kısa sürede biter belki bitmez ama sagol

dedi masum bir şekilde..

Büyük Salona doğru yavaş ve sık adımlarla ilerliyordu.Yemek odasına girince Anne'yi masada otururken ve Amy'ide ayakta kapıya doğru yürürken gördü.İkisininde suratları asıktı.Mary birşey olduğunu anlamıştı.*Kavga falan mı ettiler acaba?* diye geçirdi aklından.

Masadaki boş sandalyelerden birine oturdu ve hemen söze girdi."Merhaba hanımlar."dedi ince ve tiz bir sesle.Hiç kimseden ses çıkmadı."Kötü birşey mi oldu?Amy?Anne?" diyerek söylendi.Kafasını Anne'ye çevirdi o esnada Amy gitmişti. "Hadi ama neler oluyor söyle lütfen." dedi.